Er zijn momenten in het leven waarop denken niet meer helpt. Je zoekt naar antwoorden, probeert te begrijpen wat er gaande is, maar hoe scherp je gedachten ook zijn — er komt geen helderheid. Alsof je hoofd vooruit wil, maar iets in jou nog niet mee kan.
In mijn coachpraktijk ontmoet ik regelmatig mensen die vooruit willen. Ze willen begrijpen, herstellen, stappen zetten. Soms ook omdat een bedrijfsarts of werkgever heeft gezegd: “Misschien helpt coaching.” En dan komt er een soort innerlijke opdracht om iets te gaan doen.
Maar juist dáár wringt het vaak: het hoofd wil verder, terwijl het lijf nog op de rem staat.
In deze blog lees je wat er in zo’n tussenfase gebeurt, en waarom het niet gaat om meer doen, maar om leren zijn.


